Κοιτάζοντας τον πίνακα του Πικάσο "Το 'Ονειρο"

Έχω κρεμάσει αυτόν τον πίνακα σαν δόλωμα
στη συμπαγή επιπεδότητα μου
μήπως τσιμπήσει τανυσμός γκρεμιστής,
τον έχω σαν φουρνέλο
μη και την ανατίναζε συθέμελα
τη συμπαγή επιπεδότητα μου.


Καθιστό κοιμάται το κορίτσι.
Καθιστός
απαγγιάζεις καλύτερα στο σώμα σου,
είσαι πιο έτοιμος να γίνεις δικός σου:
να ονειρευτείς.
Του υπερβατικού η ανατομία
επέτρεψε στο σώμα
αυθαιρεσίες σάρκινες.
Κοιμάται το κορίτσι
ενώ πίσω από το χαλαρό φουστάνι της
ο ένας μαστός ανατέλλει
για να θηλάσει η λαίμαργη αφαίρεση.

Σπασμένη του λαιμού η αντίσταση
και το κεφάλι, απελεύθερο,
σαν γελαστό αυτί ακούμπησε στον ώμο.

Κική Δημουλά

( Το Όνειρο" του Πικάσο)