Στο βάθος δεν βρισκόταν ένας άνθρωπος να του μοιάζει. Και σ' αυτό μοιάζαμε ...

"Όχι σαν τους άλλους. Μοναδικός ακόμη και στον τρόπο που μοίραζε αγάπες κι εχθρότητες στον ίδιο υπερθετικό. Από ευγενές κοίτασμα ο ίδιος, ούτε που του πέρασε ποτέ απ' το νου πως ένας διαφορετικός τρόπος ζωής μπορούσε να υπάρξει. Στις δύσκολες στιγμές που συνέπεσε να περάσουμε του εστάθηκα μία φορά και μου εστάθηκε δέκα. Τέτοιας καρδιάς μόνον οι άνθρωποι των άκρων γίνονται, και ήταν των άκρων.
Γι' αυτό και, πάνω στη φόρα που έπαιρνε για να κυριαρχήσει στα πράγματα, κόπηκε πολλές φορές μέχρις αίματος, και πάνω στο μέταλλο, και πάνω στο κρύσταλλο, που ενίοτε και κατά καιρούς ήμασταν εμείς οι άλλοι. Πολλές φορές έδειχνε πως ήξερε να φιλιώνει με τον εχθρό και ν' αντιμάχεται το φίλο του, να χάνει γενναιόδωρα, και ας είναι καλά η ζημία. Το θέμα γι' αυτόν ήταν να διευθετεί σωστά τον κίνδυνο και να αδιαφορεί για τις εκάστοτε προκλήσεις των καιρών.
Στο βάθος δεν βρισκόταν ένας άνθρωπος που να του μοιάζει. Και σ'αυτό μοιάζαμε ..."

Σεφέρης